Kilka uwag o terenowym badaniu amatorskich klubów piłkarskich (w nastającej erze postpandemicznej)

Studia empiryczne w obszarze socjologii sportu cechuje ponadprzeciętna trudność realizacji in situ, objawiająca się chociażby ograniczonym dostępem do materiału badawczego i ograniczoną możliwością jego porównań. Jak zauważył swym klasycznym już opracowaniu Klaus Heinemann (1989), problemy te wynikają (a) ze zróżnicowania modeli nowożytnego form społecznego zakorzenienia oraz (b) specyfiki organizacji sportowych – obecnie polifunkcyjnych, działających nieraz skrajnie odmiennych środowiskach społecznych. Celem artykułu jest prezentacja wybranych problemów metodologicznych zaistniałych toku etnograficznego oglądu amatorskich klubów piłkarskich na obszarach wiejskich Polsce. Autor podejmuje również próbę odniesienia doświadczeń wyniesionych z tego przedsięwzięcia sytuacji postpandemicznej. Artykuł może być tym samym potraktowany jako głos dyskusji nad użytecznością instrumentarium jakościowego studiach współczesnym sportem.